Een fragment uit mijn dagboek:
Voel me teleurgesteld nadat gisteravond niet zo’n succes was en het vanbinnen ging stormen nadat ik dacht te volgen de bijbeltekst die Jezus op mijn hart legde (ro. 5:1). Ik dacht dat Hij zei: de remedie tegen angst is stilstaan van je werken tegenover God. Angst? Ja, dat heb ik wel eens overdag, dat een gevoel van onrust of angst me overvalt en ik niet altijd goed weet waarom. Ik noem het fantoom-angsten. Alsof je spoken ziet.
Ik had wel een aardig mooie dag, maar ‘s avonds ging het mis. In ieder geval, toen ik op de waarheid stond begon de storm en ben ik nadetijd hungover en verward. Ik begrijp het niet, waarom het helemaal vastloopt. Mijn hart is op de juiste plek en mijn oog gericht op U (Jezus), in gehoorzaamheid van de Heilige Geest. En heb God het probleem voorgelegd, maar kreeg geen direct antwoord. Het probleem van de storm en als ik in zo’n emotionele bui terecht kom is dat ik het lastig vind om te genieten, geduldig te blijven en wijs te handelen. Makkelijker om te ontploffen in frustratie, teleurgesteld te zijn en te piekeren.
Word ik nou aangevallen, is dit van de vijand, komt dit uit mijn ziel? Als popcorn dat begint te poppen als het opgewarmd wordt in een pan, zo voelt het een beetje van binnen. Het knettert en popt wat aan dan. Het gaat loco, onvoorspelbaar alle kanten op. Of het is alsof je in een stroomversnelling wordt meegenomen en er niet uitkomt. Ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn en wat positief is, maar als de storm komt dan verdwijnt dat helemaal naar de achtergrond. Teleurstelling en onrust krijgt dan de voorgrond. En dat stoïcijns vermommen en wegdrukken van de frustratie of pijn voelt ook niet goed aan. Alsof ik daarmee weer een stukje van mezelf wegstop. Zo van: dit pijnpunt mag er niet wezen.
Waar is uw bescherming; tegen mijn eigen onrustig hart? Dan volg ik de Heilige Geest en dan nog loopt het op een zootje ongeregeldheid uit. Het is alsof, na een storm, mijn hoofd vol vragen is, maar mijn hart heeft verdriet. U bent stil, ik zie U niet. Wie komt er voor mij zorgen als ik stuk ben? Wie wil? Ik vraag niet zoveel, denk ik. Alleen iemand die er voor mij is in mijn ups en downs. Een warme omhelzing als ik bij het vallen en dwalen naar U toe kom.
In plaats daarvan.. een koude stilte – en – de indruk: wees toch meer volgzaam. Als Ziyech die voor Ajax in de halve finale CL tegen Tottenham het hele veld afrende, ploeterde en een fenomenale wedstrijd speelde, maar het was niet genoeg om te winnen. “Wat is voor U genoeg Heer?”, mopper ik aan het eind van mijn wedstrijd.
Dit is voor mij een emotionele prop. Misschien hebt u ze ook zitten, emotionele proppen en opgeproptheid? Hoe gaat u daarmee om?
We hebben de mooie belofte om met al onze zorgen naar Jezus toe te komen en ze op Hem te werpen. Je kunt je storm dus gerust aan Hem geven. Hij is het die een hand toereikt als je dreigt te zinken. En Hij is het die de autoriteit neemt om je storm tot stilte te brengen.
Stilte na de storm.
